huzurlu hissedilen anlar

-ben uyurken küçük kardeşimin gelip tatlı tatlı "kenara çekil ve bana sarıl" deyip yanıma yatıp mışıl mışıl uykuya dalması -annemin güldüğü her an

-birayı açtığında çıkan ilk ses -yeni çıkmış ekmeği koparırken çıtırdaması

gündüz gökyüzüne baktığımda içimden 'yaşamayı yeniden sevebilirim' diye geçiriyorum. gece baktığımda ise çok derin bi huzur. iyki nefes alıyorum dedirten bi huzur..

en sevdiğin nostaljik şarkının radyoda çalması

ormanda kamp yaptığım bir gecenin sabahındaki kuş sesleri

sarılırken kafamı selimin boynuna koyup kokusunu solumak

sevdiğinin kokusunu solumak daha doğru olur sanırım😂

gökyüzünü izlemek. saatlerce yapılabilir.

anneme sarılabildiğim her an.

yastığın soğuk yüzüne yattığım her saniye. salıncakta sallanırken ki huzur.

uyku

yastığa yüz üstü gömüldüğüm zamanlar

bi gün bizim koyu sel bastı. evimiz 3 katli idi birinci kat suyla doldu. şakır şakır yagmur yağıyor. tahta camlar sallanıyor. dedem 1.90 lik adam aldi beni kucağına. korkma balam melekler suyla oynuyor dedi. ve beni yun döşeğinde kaslı kollarinda uyuttu. bi uyandim gunes açmış,gok kuşağı çıkmış. kac yasina geldim,o uyku kadar huzurlu bi uyku ve o uyanış kadar huzurlu bi uyanış olmadı...

sessiz bir odada, yatağa uzanıp kitap okuduğum an

uzun süre kararsız kaldığım konuda bir karara vardığım an

leipzig’in goller birer birer ofsayt as kadroyla oynamıyoruz,tolga kalede gol yemiyoruz şu an inanılmaz huzurluyum teşekkürler allahım.

şu an. ay ne güzel öyle.

sabah namazından sonra kur'an okuyunca çok mutlu oluyorum

i̇yi geceler sözlük yarınki kritik için maketi bitirdim ve yatıcam, günlerdir doğru düzgün uyumamış ve şimdide 2 saat uyuyacak olsamda yinede gönlüm rahat, huzurluyum.

ona sarılırken boynuma koyulan bir öpücük. nefesini boynumda hissedip huylanmam.

yalnız kaldığım her an

bir bebeğin ilk nefes alışını görmek ilk ağlamasını duymak onu giydirip kucağında tutmak bunlar bile çok mükemmelken en güzeli de o bebekle annenin ilk buluşmasını sağlamak ve annenin yüzündeki sevinci görmek :) (bkz: sağlıkçı olmanın sevilen yanları)

7 yıldır gurbette olduğum için kendi evimde olduğum her dakika diyebilirim galiba. hem o anlarda ne gelecek kaygısı var ne yaşama kaygısı var her şey önüne geliyor valla hayat ya.

tam da şuan.hava mis gibi ve ben her şeyi boşvermiş,balkonda türk kahvesi içiyorum.özlemişim bu balkonu,sezonu açtık hadi bakalım.

aileyle olunan her an. i̇yisi ve kötüsüyle. gülerken ve hatta ağlarken. yaşanan iyi şeylerde ve kötü şeylerde hep beraberken. birlikte iken. "ne olursa olsun biz bunu da hallederiz bir olunca" düşüncesi ile. gecenin bir yarısı, tamamen eksik hissederken ve o boşluğun dolmayacağını bilirken bile aileye gülümserken.

Tam şuan. Finaller bitmiş.. Oda toplu.. Silinmiş, süpürülmüş.. nevresimler yeni değiştirilmiş.. (bkz: Aman ali rıza bey ağzımızın tadı kaçmasın )

Çocukken dayımla uyurdum saçımı okşayarak uyuturdu cidden en huzurlu uyuduğum gecelerdi Not: Hala arada zorla onu darlayıp onunla uyuyom dödmdmx

sarılırken, aman allahım missss

Davulun başına geçeyim dedim. Muhteşem bir huzur... Kısa sürdü. Komşu kapıya geldi. Neymiş, bu saatte davul çalınır mıymış? Senin ananı, avradını...

Paşamı izlerken. Bir huy edinmiş sıpa illaki yatağın kenarına tutunacak. Eli o çubuklara değecek yoksa uyanıyor

Standart bir Türk gencinin kaygı nedeniyle yaşamadığı anlar.

Telefonla yatakta yatarken beybisimin gelip bana sırnaşması ve bana yaslanıp kıçını devirip yatması.

Hiçbir derdim olmadan kafa rahat gün sonunda bir şeyler içip keyifle takılabiliyorsam her an huzurluyumdur

işimi gücümü bitirdim her yer cıncık gibi oldu. harika huzurlu hissediyorum kendimi.

ilkbahar sonları, sonbahar başlarındayken hamak keyfi yapmak. iç huzur, mutluluk, keyif, zevk, haz ne varsa komple iyi olan her şeyi yaşatıyor mükemmel bir şey.

Çok uzun zamandır beklenilen şeye kavuştuğunu fark ettiğin an. O sessiz kalış.

Datça'da sessiz sakin bir plajda akşam vakti şezlonga yatıp yıldızları izlemiştim hiç ışık olmadığından aşırı belirginlerdi. Telefondan da kısık sesle slow bir müzik açmıştım saatlerce öyle yatmıştım orada

Uyuduğum zaman çünkü ölüme en çok benzeyen an

Huzurdan pek haz etmiyorum genel olarak, ince ve tatlı bir an içimde fırtınalar koparabilir; o fırtınayı sel götürür kendimi ana bırakabilirim, o an o kadar tutkuludur ki içimdeki alev fırtınayı daha da yellendir, ya da fırtına doluya tutulur. Fırtınanın kendisi huzur olsaydı, bir türlü ona odaklanmayı beceremezdim. Fakat Rusça metinleri üzerinde, özellikle şu an Dostoyevski’nin bir kitabının tek bir sayfasının sabahtan beri başında oturabiliyorsam fırtınaya tutulan ben olmuşumdur. Huzur, fırtına öncesi son sessizlik gibi. Çığlıkla seslendirilen bir nakarattan önceki bir nefeslik es gibi. Huzuru ancak buralarda hissediyorum. Aklım ancak böyle zamanlarda sakin kalabiliyor. Çünkü içimdeki vahşi doğanın ikliminde yaşatırsam, o an ölür. Anın ta kendisi ölür. Aklıma saplanan fikirlerin bir faydası olmaz, bazen sakin olmak gerek. Zorlukları aşmaktan ziyade ziyadesiyle yaşamak gerekiyor bazen. Aksi halde bir metinde bütünlük sağlanamaz, aksi halde detone olunur. Bütünlük sağlayabilmek için, yapılan işe saygını sevgini, belki biraz biraz körelterek, gerçek bir sevgiymiş gibi göstermek gerek. İnsanın kendisine karşı erdemli olması bu yüzden zor. Kişiliğini yaptığın bir işe entegre etmek, bu yüzden kolay değil.

Benim için çok sevdiğim insanlarla kahve yapıp mutfak masasında aklımıza ne gelirse konuştuğumuz an olabilir bir tanesi. O masada halledilmeyecek sorun yokmuş gibi geliyor insana. (bkz: büyülü masa )

Bir bayram arefesi gecesi. Köy evinde sobanın alevleri tavana vuruyor, odunların yanma sesleri geliyor, herkes uyumuş etraf sessiz ve sakin, kendimi dinliyorum. Tarif etmeye çalıştım ama bilen bilir bu çok başka bir huzur...

Güneşin hafif yüzüme vurup içimi ısıttığı, deniz manzaralı bir bankta, kuş sesleri eşliğinde kahvemi yudumlayarak kitap okuduğum an. Ama yine de onun yanında geçirdiğim herhangi bir anın verdigi huzuru veren başka bir şey yok. O huzur bambaşkaymış...